Afgelopen vrijdag kregen wij de sleutel van ons nieuwe huis. En dan kan het beroepsdeformatie zijn, maar ik zie allerlei overeenkomsten met onboarden.

Een snelle keuze

We kochten ons nieuwe huis al eind mei. Na een half uurtje kijken, een snel ingeschakelde makelaar, een bod een paar dagen later en nog eens twee dagen later het verlossende woord, “Ja, hij is van jullie”, werd het stil. Best gek, na zo’n groot besluit. Het maakte ons zelfs een beetje onzeker. We reden er nog maar eens langs. Ja, het was echt een heel gaaf huis. Maar we hadden toch niks over het hoofd gezien…

We appten een paar keer met de verkopers over praktische zaken; de verzekering, de grootte van de bank. Zij gingen op vakantie, wij wat later. Daarna konden we dan nog wel een keer kijken. Fijn vooruitzicht en ook een beetje vaag.

Uiteindelijk keken we idd, dronken we een kop koffie met ze, praatten wat over de buurt en de kleuren op de muur. Maakten we nog een rondje. We kregen meer gevoel bij het huis. Het was een mooie bevestiging, we hadden de juiste keuze gemaakt.

Reality check

En dan vrijdag. Het rondje erdoorheen van tevoren. Alle meubels eruit, het zag er netjes uit, en toch ook anders. Donkerder, zonder lampen, zonder de oh zo leuke aankleding door de vorige eigenaren. En met ons campingtafeltje met bijbehorende klapstoeltjes was de sfeer nog niet direct terug.

Gelukkig was het bezoekje aan de notaris heel fijn. Chocolaatjes op tafel. Met een lach gingen we door de koopovereenkomst. Tekenden we. Werd het allemaal officieel.

Zaterdag laadden we de caddy vol en gingen we opnieuw naar ons nieuwe huis. Haalde en versierde ik een kerstboom. Brachten m’n zwager en schoonzus een mooie bos bloemen. Pruttelde de koffie en was er taart. Wederom was er die bevestiging; dit is echt een heel tof huis. Hier gaan wij heel fijn wonen.

Stapje voor stapje

We zijn er nog lang niet. Er moet nog ingericht, echt verhuisd, gevoeld hoe het is, aangepast. Het moet nog ons huis worden. En dat gaat lukken, daar heb ik alle vertrouwen in. Maar het vraagt aandacht en energie.

En dat is eigenlijk ook de moraal van dit verhaal. Want overal waar nu huis staat, zou ook nieuwe baan kunnen staan. Het zwarte gat tussen tekenen van de arbeidsovereenkomst en de 1e dag. Op dag 1 of na een week toch het gevoel dat het allemaal net wat minder is dan gedacht. De bevestiging dat het wel de juiste keuze is, is helemaal niet zo moeilijk. Maar het moet wel even gebeuren.

Heb aandacht voor verschillende emoties

Bedenk je dat de stap naar een nieuwe baan voor een nieuwe medewerker spannend is. Een paar kleine gestes kunnen echt het verschil maken. Dus organiseer dat. Zo zorg je dat je nieuwe medewerker niet alleen bij je wil zijn, maar ook bij je wil blijven.

Recommended Posts